Skinhead - subkultura powstała na początku lat 60. XX wieku w Wielkiej Brytanii. Jej nazwa wywodzi się od tego, że najbardziej charakterystycznym wyróżnikiem tej grupy jest noszenie wygolonych blisko skóry włosów na głowie.

Teoria na temat powstania subkultury Skinhead’s mówi, że pierwsze grupy Skinów wywodza się z fuzji Modsów (młodzi angielscy moderniści zafascynowani modą
i skuterami, wywodzący się z klasy robotniczej) i Rude Boy’sów - jamajskich chuliganów - stylizujących się na gangsterów z lat 50, (garnitury i kapelusze jako wyraz elegancji) którzy przyjeżdżali do Anglii przywożąc ze sobą nową muzykę
z Karaibów, obie grupy, przypadkowo podobne do siebie, oddziaływały na siebie nawzajem, tworząc w połowie lat 60. XX w. pierwotną postać nowej subkultury. Skinheadzi  przejęli od modsów tradycję jeżdżenia skuterami (najlepiej i najmodniej Vespy lub Lambretty), i elegancki sposób ubierania się przy zachowaniu ostrego minimalistycznego szlifu (proste spodnie Levisa, polówki, kraciaste koszule, kurtki typu harrington, baranie kożuchy oraz płaszcze typu Combi). W odróżnieniu od swoich poprzedników ich styl był bardziej zbliżony do wyglądu angielskiej klasy robotniczej (np. kurtki typu Donkey i „eleganckie” buty robotnicze). W odróżnieniu od "zwykłych" modsów słuchali więcej ska niż soul, a także przejmowali nową muzykę – reggae. Dlatego też inną nazwą na wczesne reggae jest skinhead reggae (pojawiające się później na fali Two Tone), oraz nosili bardzo krótko obcięte włosy. Charakteryzowały ich też tendencja do tworzenia zwartych i zamkniętych gangów,obracających się na wybranym, swoim terenie, oraz nieco wyższy poziom agresywności nawet niż u hard modsów (najagresywniejszej odłamu subkultury).

Intensywny rozwój tej subkultury zaczął się wraz z zanikaniem klasycznych, elegancko ubranych modsów, ok. roku 1969. Wyrazem muzycznym tej fali było odchodzenie od klasycznych zespołów jak The Who i The Kinks, które w swoich utworach wyrażały frustrację i niechęć młodzieży, z biednych, robotnicznych środowisk, do brytyjskiego establishmentu na rzecz tanecznego ska i rocksteady (często o tekstach o podobnym zabarwieniu). Fala ta zaczęła zanikać po mniej więcej 2 latach, gdy największą popularnością w Wielkiej Brytanii zaczął cieszyć się ruch hippisowski, promowany przez The Beatles.

Pierwotna subkultura skinheadów była w zasadzie zjawiskiem czysto brytyjskim, które nie przyjęło się w innych krajach i zanikło niemal całkowicie nawet w Wielkiej Brytanii na początku lat 70. XX w.

Dopiero w połowie lat 70. XX w. nastąpiła ponowna eksplozja tego ruchu. Odrodził się wtedy jako reakcja na subkulturę punk. Z subkultury tej wyłoniła się grupa, która zerwała z punkowską stylistyką "zgnilizny i brudu" i niejako w opozycji do niego postulowała "czystość", zdyscyplinowanie i "silny charakter". Z punku pozostała jednak ostra negacja zastanego porządku. Do takiej postawy idealnie pasowała stylistyka starego ruchu skinhedów, aczkolwiek z całkowitym odrzuceniem dawnych "jamajskich" wpływów i zastąpieniem ich brzmieniami wywodzącymi się z punk rocka.

Subkultura ta, nazwana przez prasę brytyjską punk skins, zaczęła rozwijać się najintenswyniej w środowisku pseudokibiców piłki nożnej, a następnie została skierowana przez skrajnie prawicową partię National Front, która zaczęła zdobywać w tym środowisku znaczne wpływy, na tory antyimigracyjnego rasizmu. Istnieją liczne kontrowersje, czy bojówki National Front napadające na przedstawicieli mniejszości narodowych w Wielkiej Brytanii, w drugiej połowie lat 70. były rekrutowane spośród członków spontanicznie powstałych gangów skinkheadów-pseudokibiców, czy też to sami członkowie tych bojówek, pierwotnie nie związani z tą subkulturą, zaczęli "stylizować" się na skinheadów. Tak czy owak, prasa brytyjska zaczęła, nie zawsze słusznie, utożsamiać skinheadów z bojówkami National Front i w jednakowy sposób piętnować wszystkich "wygolonych".

Druga fala ruchu skinheadów nie była już zjawiskiem czysto brytyjskim, przy czym głównym "produktem" eksportowym był nacjonalistyczno-rasistowsko nastawiony wariant tej subkultury. Pod koniec lat 70. i na początku 80. XX w. stylistykę "wygolonych" bojówek w bryczesach i "podkutych butach" zaczęły na swoim gruncie zaszczepiać skrajnie prawicowe partie z USA, Niemiec i Francji. Warto tu wspomnieć, że moda wsród skinheadów na skrajnie prawicową ideologię rozpoczęła się na dobre od przyłączenia się punkowej kapeli Skrewdriver do National Front. Wokalista Skrewdriver'a Ian Stuart Donaldson założył następnie miedzynarodową neonazistowską organizacje Krew i honor (Blood&Honour).

Oprócz stałego występowania w latach 80. i 90. XX w. z mniejszą lub większą intensywnością rasistowsko-chuligańskiej odmiany skinheadów, zaczął się też, wraz z tzw. trzecią falą ska, powrót niektórych grup do pierwotnych "proletariackich" korzeni tego ruchu, które z kolei były wykorzystywane przez skrajnie lewicowe ruchy polityczne. Na fali tej zaczęły powstawać takie grupy jak SkinHeads Against Racial Prejudice (SHARP) z Nowego Jorku, Anti-Racist Action w Anglii, komunistyczni Red Skinheads, czy anarchistyczni Red and Anarchist Skinheads (RASH), które starały się zmienić oblicze całej subkultury.

Obecnie subkultura ta występuje niemal we wszystkich krajach Europy, a także w Japonii, Brazylii, USA i Kanadzie, przyjmując w tych krajach najróżniejsze formy od skrajnie-nacjonalistyczno-rasistowskich, narodowosocjalistycznych, przez apolityczne, nawiązujące do korzeni muzyki ska, po skrajnie-antyrasistowsko-lewicowe.

Pierwsza fala ruchu skinheadów w zasadzie całkowicie ominęła Polskę. Nieco podobny do skinheadów był ruch bitników, ale miał on raczej więcej wspólnego z "grzeczniejszymi" formami ruchu modsów.

W Polsce pierwsi skinheadzi pojawili się dopiero na początku lat 80. , na fali frustracji po wprowadzeniu stanu wojennego, razem z subkulturą punk, od początku będąc z nią w ostrej opozycji. W Polsce stylistyka tej subkultury została z jednej strony przejęta przez grupy pseudo-kibiców piłki nożnej, a z drugiej strony powstawały też grupy słuchające różnych odmian "punk-skinu" i muzyki ska.

Na początku lat 90., na wzór innych krajów europejskich, niektóre partie i ruchy skrajnie nacjonalistyczne zaczęły tworzyć na bazie nacjonalistycznie nastawionych grup skinheadów nieformalne bojówki młodzieżowe. Prawdopodobnie pierwszą polską partią, która powieliła ten schemat była Polska Wspólnota Narodowa.

Oprócz tego, w Polsce istnieją też niezbyt liczne lewacko i apolitycznie nastawione grupy skinheadów. Ostatnio daje się też zaobserwować nieśmiały renesans "skinów tradycyjnych", ubierających się w sposób maksymalnie zbliżony do pierwotnych skinheadów z lat 60. i słuchających muzyki ska.